de uitzondering die de regel bevestigt

De uitzondering die de regel bevestigt...Claudia, mijn leerkracht Quechua. Hoewel alles hier meestal te laat begint, heeft Claudia de gewoonte om de lessen minstens een kwartier te vroeg te starten. En diegenen die willen mogen zelfs een half uur vroeger komen... De lessen eindigen ook altijd minstens een kwartier te laat. Een overenthousiaste leerkracht dus. Wat heel positief is, alleen een beetje lastig als je heel de dag gewerkt hebt (van het weeshuis naar de Nederlandse school, snel iets eten en naar de avondles, en dat elke werkdag). Hoewel ik het zou willen, heb ik nog geen tijd gevonden om wat te studeren. Als Claudia me naar voren roept, ga ik steeds mijn Micky Mouse-schriftje (dat ik in La Cancha heb gevonden) naar voren. Gelukkig zit ik naast een tof klasgenootje, Ana (die geneeskunde studeert en dus sinds Evo Morales verplicht is om een jaar in de provincie te werken en Quechua te spreken) met wie ik elke dag naar huis wandel. We hebben al veel pipoca (popcorn) gegeten op de terugweg.

operatie Eliseo

De dag van de hartoperatie van Eliseo ligt nu vast...23 augustus. Eliseo (prachtige naam, niet?) (6) is het oudere broertje van Jhonny, mijn oogappeltje uit het klasje. Mathias, een al wat oudere Duitse vrijwilliger heeft ervoor gezorgd dat Eliseo naar het ziekenhuis kon voor de labotesten, want vanuit het weeshuis zelf was er maar weinig interesse. Eindelijk ligt nu ook de datum van de operatie vast.

Lucio

Eindelijk een leeftijdsgenoot leren kennen... Tot nu toe kende ik hier vooral mensen die een stuk ouder waren, of een stuk jonger, maar het is toch fijn iemand te kennen van ongeveer dezelfde leeftijd. Lucio is toeristische gids en jongste collega van Alberto, de oom van de familie. Toen ik iemand zocht om een cinematicket mee te delen (woensdag 'dos por uno'), was hij toevallig bij de familie thuis aan het vergaderen met Alberto... De film die we wilden zien en die aangekondigd stond op internet werd uiteindelijk niet gedraaid (net zoals sommige musea tijdens de openingsuren toch gesloten blijken...), maar het was toch een mooie avond in Sole Mio, een Italiaans restaurantje met de lekkerste pizza van Cochabamba.
Morgen zal hij me rondleiden in Pairumani, een natuurpark met watervallen.

30/07 uitstap met de kindjes naar het museo de la historia natural

Vrijdag was er een uitstap gepland met de weeskindjes naar het museum van de natuurkunde. Gelukkig zijn we daar ook heelhuids aangekomen, want er was een nogal gewelddadige staking van de trufichauffeurs. Met stokken en stenen bekogelden ze hun collega s die wel aan het werk waren.
De kindjes die nauwelijks buiten de muren van het weeshuis komen, waren enorm enthousiast tijdens de uitstap. Alleen al in de bus zitten was een avontuur voor hen: Mirate, un coche blanco, un coche rojo.... een witte auto, kijk, een rode auto... In het museum zagen we opgezette dieren, bv condor, quirquincho, vleermuizen.... En de kindjes maar tegen het glas tikken in de hoop dat de dieren zouden bewegen...

oogst

Zoals ik eerder schreef geven de kindjes elke dag hun plantjes water. Deze week hebben we voor het eerst een salade kunnen eten met sla en radijsjes uit hun eigen moestuintje.

Pan de platano..njamnjam

Antonio heeft me het recept onthuld van zijn pan de platano... een heerlijke bananencake met amandel en rozijnen. Een eerste poging om het zelf te maken is alvast geslaagd.

handtekening Simon Bolivar

De casitas waarin de kindjes wonen

de lekkerste ijsjes vind je bij...Dumbo

Het meest geliefde speelgoed...de ballon

Tanden poetsen

cine en casa

Brenda en broer Adrian genieten van de lekkere snoepjes

Zingen

wandeling langs de verlaten spoorweg in Angostura

David en Eliseo met de dansende aardappel

Sneeuw op de Tunari

chorizo, de specialiteit van Tarata

bezoek Palacio Portales van Simon I Patiño

Met de collega's op de dag van de vriendschap

Dansen

feest van Virgen de la Carmen ...met lekkernijen

Elke dag geven we de plantjes water

David leert de cijfers schrijven

adoptie?

Het is heel moeilijk geworden om een kindje uit het weeshuis te kunnen adopteren. De meeste kinderen hebben hun ouders nog en zijn bovendien met 7 (zodat ze samen moeten geadopteerd worden). De wet bepaalt ook dat de adoptiefouders in Bolivia moeten wonen. Een vroegere vrijwilligster woont nu 2 jaar in La Paz om een kindje te kunnen adopteren. Eens de adoptie rond is, is ze van plan terug naar Duitsland te verhuizen.

banderita mia

In het weeshuis zijn de kindjes zich nu volop aan het voorbereiden op 6 augustus, de nationale feestdag. Ze leren een gedicht ( in de aard van...mijn vlag, ik droom van jou etc.) en een typische dans.

dia de la amistad

23 juli is hier de dag van de vriendschap. Vandaag hebben we die al gevierd onder de profesores (na het werk kochten we een gevulde aardappel en iedereen had ook iets lekkers gekocht als dessert bv suspiros) en morgen vieren we die met de kindjes (ze zullen kaartjes knutselen voor elkaar).

eigen charango

Gisteren ben ik met Antonio (de muziekexpert van de familie) naar La Cancha geweest om een charango te kopen. Hij controleerde zorgvuldig of het geluid goed was en uiteindelijk ben ik de trotse eigenares geworden van een charango. En nu oefenen...

quechualessen

Sinds maandag ben ik gestart met Quechua. Elke avond heb ik van 19u tot 20.30 les. We zijn met 14 leerlingen, allemaal Bolivianen die verplicht zijn de taal te leren...en ik dus als uitzondering. De lessen zijn heel interessant met voldoende aandacht voor de cultuur (bv video over Pizarro).

Mijn eerste woordjes zijn... sumaq paqarin : goedemorgen
sumaq sukhayay: goedemiddag
sumaq ch'isi: goedenavond

18/07 reivindicacion del caporal

Zondag was een kalme dag met de familie. Ik heb een Belgisch dessertje gemaakt (het recept leek makkelijk, maar om hier de gepaste ingredienten te vinden...). In de supermarkt ontmoette ik een Russische vrouw die nu 12 jaar in Cochabamba woont. Ze hielp me bij het vinden van de platte kaas... Vrijdagavond gaan we samen iets drinken. Uiteindelijk viel het yoghurt/platte kaasdessertje met aardbeien toch in de smaak. Vandaag dansten om 12.30 over heel Bolivia 5000 mensen tegelijk de caporales, typische Boliviaanse dans. Omdat zowel Peru als Chile zich sommige dansen toeeigenen, werd dit evenement georganiseerd ter erkenning van de caporales als Boliviaanse dans.
s Avonds was er terug cine en casa: Los hermanos Cartagena, over de reforma agraria in Bolivia in 1952. (gebaseerd op het boek "Hijo de la opa".

17/07 uitstap naar Tarata en lago Angostura

Zaterdag bezochten we het koloniale dorpje Tarata (specialiteit chorizo, worst in darm van lam). We stopten ook bij het meer van Angostura om vis te eten in het restaurant "Lago del Eden". Bij het restaurant hoort een attractiepark voor de kinderen. Een meisje vierde er haar 15e verjaardag (speciaal feest met kledij als voor een huwelijk, maar in het paars). Ze nodigde ons zelfs uit op haar feest...
Langs een verlaten spoorlijn waar slechts 1X per week een trein passeert, maakten we nog een wandeling. We waren net op tijd terug voor de...regenbui (heel uitzonderlijk in deze periode, maar blijkbaar toch mogelijk).

Waar is Bolt?

Even paniek toen Anja en ik rond middernacht terugkwamen van het concert van Alberto Plaza. Bolt was verdwenen... de hond van de familie. Alberto had duidelijk zijn verdriet al verdronken op de noche de solteros (elke vrijdagavond komen de mannen samen om wat te drinken en coca te kauwen, alalai (typisch dobbelspel cf Yahtzee) te spelen...) Gelukkig is Bolt na 2 dagen terug opgedoken.

la nevada

Sinds 16/07 is de winter hier echt begonnen...besneeuwde bergtoppen!

16/07 concert Alberto Plaza

Vrijdagavond ben ik met Anja naar een concert van Alberto Plaza geweest. Om 21u gingen de deuren open van de spiksplinternieuwe zaal, gelegen in de noordelijke wijk van Cochabamba en dus de buurt van de rijkere bevolking. Het publiek zat rond tafels... om veel te kunnen eten en drinken tijdens het superlange wachten op de artiesten. Tegen 22.30 verscheen Contraruta, de gastgroep...tegen 24.15 kregen we ook Alberto Plaza te zien...toch nog... Anja en ik vielen wel wat uit de toon met onze jeansbroek, want de anderen waren opgekleed als voor de opera. Tot 02.00 konden we genieten van de muziek.
Later hoorden we dat Alberto een toeristenvisum had en dus wettelijk gezien niet mocht werken in Bolivia, maar of dat ook de reden was van het urenlange wachten?

De Nederlandse school in Cochabamba

Deze week heb ik contact opgenomen met de Nederlandse school in Cochabamba en vanaf maandag ga ik daar ook wat helpen. De school zelf is nu gesloten, maar ze zijn aan het verhuizen, dus kunnen ze wel wat extra handen gebruiken.

muziek

Vanavond naar een concert van Alberto Plaza, een Chileense zanger. Naar het schijnt zullen we aan een tafel zitten en kan er ook gegeten en gedronken worden.
Ondertussen kan ik al enkele noten spelen op de charango... elke dinsdag, woensdag en donderdag krijg ik een uur les. Het is niet echt simpel, zeker als je eigenlijk niets van muziek kent zoals ik, maar het is wel leuk om te doen en thuis krijg ik nog priveles van de broer van Silvia.

feest Virgen de la Carmen, patrones van La Paz 15-16 juli

Gisterenavond en vandaag groot feest in de straten van Cochabamba... Virgen de la Carmen, patrones van La Paz en van het leger. De kerk staat vol met bloemen, op het pleintje ervoor allemaal kraampjes met lekkernijen, het hart van een koe op de verschillende barbaecues, vuurwerk (waarbij de straatverlichting het om de 10 minuten begaf), zingende mensen met lantaarns in de straten...

de schaduwzijde...

Als ik de foto's op mijn blog zelf bekijk, lijkt alles hier echt fantastisch. En de kindjes zijn ook fantastisch, maar dan is er die andere kant van het verhaal...
Vanaf vandaag zijn er nog maar 2 verzorgsters over in het weeshuis (verantwoordelijk voor meer dan 80 kinderen). Al vier maanden zijn de verzorgsters niet meer betaald, behalve 2 met een vast contract. Vandaar dat ze besloten hebben het weeshuis te verlaten. In de huisjes wordt nu van de iets oudere kinderen verwacht dat ze zorgen voor de kleintjes. Gelukkig zijn we ook nog met enkele vrijwilligers om te helpen. Ik was er vandaag toch even niet goed van...
Alle kinderen werden getest op AIDS en gelukkig is er geen enkel kindje bij met AIDS. Vorig jaar was er eentje, maar de administratie had dat aan niemand laten weten... dat zou zogezegd geleid hebben tot discriminatie.
Sommige van onze kindjes zijn hier toegekomen met brandwonden, de gebruikelijke straf bij de landelijke bevolking. Elke dag staat er wel een artikel in de krant over kinderen die door hun ouders worden verbrand als straf. Andere kindjes waren totaal ondervoed toen ze hier toekwamen. De meeste komen uit gezinnen met 7 kinderen of meer. Er zijn er ook die alleen Quechua spraken toen ze toekwamen in het weeshuis. Als nieuweling worden de kindjes vaak ook geslagen door de andere kinderen tot ze een positie hebben verworven in de groep.
De verhalen die je hier hoort doen je soms huilen...

dinsdag de 13e ...ongeluksdag hier

films

Zaterdagavond ben ik naar een Boliviaanse film gaan kijken:
La triste realidad, over een meisje van 2 jaar dat in La Paz onvoerd wordt door een bedelaar die hoopt meer geld op te halen met een baby. Maar alles loopt goed af...

veel mooier was de film van zondagavond op groot scherm bij de familie thuis:
la cacería del nazi (La traque, 2007), over nazileider Klaus Barbie die na WO II naar Bolivië is gevlucht.

middaggebedje van de weeskindjes

Jesucito de mi vida, fuiste niño como yo, por eso te quiero tanto y te doy mi corazón.
Tómalo, tuyo es, mío no, ángel de la guarda, dulce compañía, no me desampares, ni de noche, ni de día, ni en mi última agonía. Amen.

uit het plaatselijke menu

guayaba : vrucht waarvan ik elke morgen confituur eet
lawa de maíz : soep
somó : koude, zoete dank van witte mais
tojorí : warme drank van zwarte mais
Huari : plaatselijk bier
camote : zoete aardappel
bola de lomo : varkensvlees met tomaat, wortel, broccoli, puree
trimate : thee van coca, anijs en kamille
dulce de frutilla: soort aardbeienstroop
niños envueltos: witte koolbladeren gevuld met rijst en groenten

met Fernando, el peque (het kleintje)

Silvia, de mama van de familie, bakt broodjes

met Anja en Aude in cafe Paris, een submarino aub! (warme melk met reep chocolade in gedompeld)

Alberto bespeelt de charango (en kauwt coca): morgen krijg ik zelf mijn eerste charangoles

La Cancha, de grootste openluchtmarkt van Latijns-Amerika

haartjes knippen en nieuwe kleren in het weeshuis, Adrian is blij met zijn Spidermantrui

merienda (tussendoortje) in het weeshuis

met Brenda en Jhonny op de bus (excursie weeskindjes)

de grote weg naar het weeshuis, vanop de pasarela

mijn nieuwe thuis...in Cochabamba

inkom van het weeshuis

puzzelen in het weeshuis

knutselen in het weeshuis

deel van ruines van Inkaraqai

op weg naar de ruines van Inkaraqai 3238 meter

el Cristo de la Concordia

met David in de grote speeltuin (excursie met weeskindjes)

de broertjes Eliseo en Jhonny, excursie naar de grote speeltuin met alle weeskindjes

in het weeshuis: douchen met de nieuwe handdoeken

feest voor Pachamama, samen met Anja uit Duitsland

puzzelen met Santiago, het kleinzoontje van de familie

een zondagse maaltijd bij de familie thuis

alleen met mijn 7 (b)engeltjes

Vanaf morgen gaat mijn collega op vakantie en dan heb ik mijn 7 kindjes alleen onder mijn vleugels... Adrian, Gustavo, David, Johnny, Brenda, Betty en Yasmin. We werken deze week rond "animales salvajes", wilde dieren, en volgende week rond het thema "invierno", winter.

eerste toeristische uitstapjes

Dit weekend heb ik al enkele toeristische trekpleisters van hier in de buurt bezocht. Vrijdag ben ik voor het eerst naar La Cancha geweest, de grootste openluchtmarkt van Latijns-Amerika, ze verkopen er echt alles en het lijkt een groot labyrint. Ik heb vooral rondgekeken bij de souvenirs... Alberto, de oom en toeristische gids was ook mee en hij deed zijn inkopen voor het feest van Pachamama, elke eerste vrijdag van de maand: cocabladeren, een kruisje gemaakt van planten en plaatjes van suiker met een tekening die symboliseert waarvoor je wil bidden (bv een goede job, reis, familie, geld...). s Avonds hebben we met de familie en vrienden alles verbrand (sommigen verbranden er ook de foetus van een lama bij) terwijl we sterke drank (Casa Real) sprenkelden in de vier hoeken, tegen de wijzers van de klok in.
Zaterdag heb ik kennisgemaakt met een nieuwe vrijwilligster, Aude uit Frankrijk en samen bezochten we het reuzegrote Christusbeeld, Cristo de la Concordia. Met de vele trappen omhoog en langs een natuurpad vol rotsen weer naar beneden. Een prachtig uitzicht op de bergen, de Tunari, hoogste top, en de laguna. Zondag ben ik met Aude naar Quillacollo geweest, een dorpje in de buurt waar de Virgen de Urcupiña vereerd wordt, een bedevaartsoord zoals Lourdes waar Maria verschenen is.

de eerste dagen in Ciudadela SDGS, escuela de la bienvenida

Het werk in het schooltje van het weeshuis (escuela de la bienvenida, voor kindjes van 0 tot 6 jaar) is enorm dankbaar. De kindjes zijn lief, zo lief! De eerste dag was een kleine schok: vuile kindjes met kapotte kleren, twee verschillende sokken, kindjes die niet zo fris ruiken, met luizen... maar ze komen je meteen om de hals vliegen en kusjes geven. Al het meegebrachte materiaal wordt direct gebruikt. Vandaag hebben we met een schaar het haar geknipt van enkele kindjes met luizen, als beloning kregen ze een nieuwe outfit (uit de voorraad tweedehandskleren). Je had hun oogjes moeten zien blinken. Vanmiddag ben ik een tondeuse gaan kopen om het morgen wat vlotter te laten verlopen. Gisteren hebben we de kindjes gedoucht met de meegebrachte handdoeken. Je kan je niet voorstellen hoe blij ze waren dat ze onder de douche mochten. "Gracias, tia". In de huisjes waarin ze met ongeveer 10 kinderen van verschillende leeftijden samenwonen, verzorgen de opvoedsters de kindjes niet al te best...
Sinds gisterenavond is er een nieuwe vrijwilligster aangekomen in mijn gastgezin, Anja uit Duitsland! Zij zal in hetzelfde weeshuis werken, dat wordt leuk!
Alles verloopt hier prima, het enige slechte nieuws komt uit Belgie, uit het cvo...